Αρχείο ετικέτας κίνημα των bloggers

Μην πυροβολείτε το μωρό

Διαβάζω τις τελευταίες 4 μέρες διάφορα ποστ για τη συγκέντρωση της Τετάρτης γραμμένα πριν και μετά. Φίλοι και γνωστοί αλλά και άγνωστοι αναλώνονταν σε δηλώσεις τύπου “δεν θα πάω γιατί…”, ή ” δεν έχει νόημα, μήνυμα κτλ” ή “πήγα και είδα διάφορους να κάθονται και να κουβεντιάζουνε μόνο”, ή “μας – σας – τους καπελώσαν”, ή “σιγά μην ιδρώσουν οι υπεύθυνοι”, ή …

Επειδή η πλειονότητα των μπλογκερ που κατέκριναν ή κατακρίνουν τη συγκέντωση (κι όλα τα παρεμφερή) είναι άνθρωποι, κατά την εκτίμησή μου, καλών προθέσεων, θέλω να πω δυο πράγματα μήπως και συμβάλλω ν’ αλλάξουν κάποιες θέσεις και κάποιες εντυπώσεις.

  • Δεν αλλάζει ο κόσμος με μια συγκέντρωση. Δεν αλλάζει ούτε με δέκα. Εδώ δεν άλλαξε με επαναστάσεις. Το ξέρουμε. Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να κάτσουμε με σταυρωμένα χέρια. Αν θέλετε να ενεργοποιηθείτε μέσα από παραδοσιακά κανάλια, δικαίωμά σας. Αλλά μη στερείτε σ’ αυτό τον κατά πλειοψηφία ανένταχτο κόσμο την ευκαιρία και το δικαίωμα να βγει μια φορά να πει την αποψή του και, γιατί όχι, να μετρήσει τις δυνάμεις του.
  • Το να προκαλείς μια συγκέντρωση χωρίς κεντρικό σχεδιασμό, είναι νέο, ολοκαίνουργιο κι ολόφρεσκο για την Ελλάδα. Είναι χτεσινό. Περιμένετε να δείτε που μπορεί να πάει και συμβάλλετε υποδεικνύοντας κατευθύνσεις. Μπορεί να μη βγάλει πουθενά αλλά μην το προεξοφλείτε αν δεν έχετε κόψει κάθε σχέση με την ελπίδα.
  • Μην μεταφράζετε την απαισιοδοξία σας σε πολιτικό λόγο. Γιατί η πολιτική είναι βασικά θέληση κι όποιος κάνει μπαντιέρα την απαισιοδοξία, απλά παραδίδει τα ινία σ’ αυτούς που έχουν θέληση για το στραβό. Και κυρίως μη βαπτίζετε την αδράνειά σας, απαισιοδοξία. Γιατί ο απαισιόδοξος απλά δεν ξέρει που να αναζητήσει την ελπίδα, ενώ ο αδρανής προσπαθεί ν’ αποφύγει να την συναντήσει.
  • Δεν υπάρχει τέλος και γρήγορη κατάληξη στον αγώνα. Στον κάθε αγώνα. Είναι σύμφυτο με την ανθρώπινη φύση. Όλα χρειάζεται να καθηλώνονται και να ξαναστήνονται πολλές φορές. That’s the way it works. Μια πτώση δεν είναι απόδειξη ότι δεν υπάρχει άνοδος και μια ήττα δεν είναι το τέλος κάθε πολέμου.
  • Μην αναμασάτε το τι σας προσφέρει ο τύπος σαν πληροφορία. Μπορείτε να κάνετε τη διαφορά συνεισφέροντας τα κομμάτια της αλήθειας που εσείς και μόνο εσείς γνωρίζετε. Κι έχετε τις δυνάμεις να το κάνετε, το έχετε πολλαπλά αποδείξει.
  • Τέλος, μην ξεχνάτε ότι οι αντίπαλοι δεν είναι οι άλλοι μπλογκερς που έχουν αντίθετη άποψη αλλά αυτοί που έχουν κάψει την Ελλάδα τώρα και τα μπατζάκια σας αύριο.

Συγκέντρωση της Κυριακής: μερικές σκέψεις (Update)

Update: Η τελευταία παράγραφος αυτού του ποστ, ελαφρά παραλλαγμένη, περιελήφθη χτες σε μια θεματική ενότητα του Ελεύθερου Τύπου για το θέμα των πυρκαγιών. Μπορείτε να τη βρείτε σε μορφή pdf, εδώ.

Ενα ευχαριστώ στο Μάριο Ροζάκο γι αυτό. 

Όταν μου ήρθε για πρώτη φορά το μήνυμα για την συγκέντρωση της Κυριακής, ένοιωσα επιφυλακτικός για δυο λόγους: δεν ήξερα ποιος το στέλνει (αν δηλ. ‘κρυβόταν’ κάποιος από πίσω) και δεν μπορούσα να φανταστώ ότι μια μαζική ενέργεια μπορεί να λάβει χώρα χωρίς κάποιο φορέα να την οργανώνει. Οι φόβοι μου αποδείχτηκαν λάθος και στα δύο.
Σύντομα βρήκα ότι οι εμπνευστές ήταν μέσα από τον χώρο των μπλογκ κι ότι οι προθέσεις ήταν καθαρές. Στο θέμα της οργάνωσης τα πράγματα ήταν πιο περίπλοκα. Παρακολουθούσα τις mailing list, τα μπλογκ που είχαν αναλάβει πρωτοβουλίες, τα σχόλια κτλ κι έβλεπα ένα αναβρασμό κι ένα ‘δημιουργικό’ χάος.
Αν στεκόταν κανείς στις λεπτομέρειες, θα έβλεπε μόνο ταραχή και διαφωνίες. Αλλά η μεγάλη εικόνα ήταν διαφορετική.
Τελικά η κινητικότητα συμπαρέσυρε κι άλλους φορείς (το WWF είναι η πιο χαρακτηριστική περίπτωση) αλλά και αρχικά επιφυλακτικούς μπλόγκερς (:δείτε το ποστ του Αρκούδου).

Η εικόνα της συγκέντρωσης δεν είχε τα χαρακτηριστικά των κομματικών συγκεντρώσεων (οργανωμένοι οπαδοί με πλαστικά σημαιάκια και ντουντούκες). Αντίθετα ήταν ένα .. αρχιπέλαγος από νησίδες διαφορετικότητας αλλά κοινού σκοπού. Τελικά, όπως επισημάνθηκε κι από άλλους, το πιο έντονο χαρακτηριστικό της διαμαρτυρίας ήταν η βουβή στάση, σαν να έλεγε ο κόσμος “είμαστε εδώ, δεν είμαστε φαντάσματα πίσω από στατιστικές ή ψευδώνυμα. Είμαστε πολίτες αυτής της χώρας και σας λέμε δεν πάει άλλο“.

Τι ήταν αυτό που δούλεψε και δημιούργησε μια τέτοια συγκέντρωση; Πολλά πράγματα μπορούμε να σκεφτούμε αλλά το κύριο νομίζω είναι πως υπάρχει μια δημιουργική δύναμη που δεν την έχουμε αντιληφθεί, μια δύναμη που οργανώνει φαινομενικά χαοτικά συστήματα σε τάξη. Την είδαμε καθαρά για πρώτη φορά να δρα την Κυριακή, συσπειρώνοντας μεγάλο ετερόκλητο πλήθος σ’ ένα κοινό σκοπό. Πρέπει πια όλοι να σκεφτούν σοβαρά γι αυτό το φαινόμενο και για τον καταλύτη του που ήταν τα social media. Επίσης πρέπει να ερευνηθεί και να συζητηθεί διεξοδικά τις επόμενες μέρες ποιες είναι οι προϋποθέσεις και ποια η βιωσιμότητα αυτής της τάξης.
Το σίγουρο είναι ότι με τη συγκέντρωση της Κυριακής άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο σε τρία ζητήματα:

  • στην οικολογική συνείδηση του Έλληνα,
  • στην πολιτική δράση χωρίς πολιτική ένταξη,
  • και στην έκφραση της θέλησης αυτού που αποκαλούσαμε ως τώρα ‘σιωπηρή πλειοψηφία’.

Αυτό που πρέπει να αναμένουμε είναι ότι αυτή η πλειοψηφία δεν θα είναι πια σιωπηλή.