Οι εφημερίδες που χωρίς άδεια δημοσιεύουν κείμενα από διάφορα ιστολόγια είναι η μία όψη του νομίσματος.
Αν το παιχνίδι της νομικής κατοχύρωσης δικαιωμάτων χοντρύνει, ή αν κάποια ιστολόγια αρχίσουν να αποφέρουν χρήμα (μέσω διαφήμισης) αναρωτιέμαι τι θα γίνει όταν οι κάτοχοι των πνευματικών δικαιωμάτων των κειμένων, τραγουδιών, βίντεο και φωτογραφιών που κατακόρον και χωρίς άδεια χρησιμοποιούν όλα ανεξαιρέτως τα ελληνικά ιστολόγια, ζητήσουν τα ρέστα.
Εκτός από το ηθικής τάξεως θέμα (: πως διεκδικούμε το ίδιο δικαίωμα που κατά κόρον παραβιάζουμε) υπάρχει κι ένα ζήτημα άγνοιας.
Νομίζω ότι η πλειονότητα αγνοεί ότι εκτός από τη μουσική και το βίντεο (που η βιομηχανία της διασκέδασης και του θεάματος μας έχει κάνει πασίδηλο ότι έχουν δικαιώματα)
και οι φωτογραφίες
και τα κείμενα που αναδημοσιεύουμε έχουν δικαιώματα.
Ειδικά για τις φωτογραφίες θα μπορούσε να ακολουθήσει κανείς την ταχτική, όχι της αντιγραφής, αλλά της ‘σύνδεσης’, εισάγωντας φωτογραφία από απομακρυσμένη τοποθεσία.
Και σ’ αυτήν την περίπτωση τα πράγματα δεν είναι ξεκάθαρα γιατί επιβαρύνεται ένας ξένος σέρβερ χωρίς να παίρνει πίσω κάποια επισκεψιμότητα.
Όσον δε αφορά τα κείμενα που προέρχονται από βιβλία, μεταφράσεις ή έντυπα, αν πρόκειται για κείμενα όπου οι συγγραφείς τους έχουν αποβιώσει 80 χρόνια πριν τουλάχιστον, (νομίζω) δεν υπάρχει πρόβλημα. Για τα υπόλοιπα υπάρχει θέμα.
Η σωστή (και άγονη ταχτική) είναι να ζητά κανείς άδεια. Και λέω άγονη, γιατί ειδικά στα κείμενα το πιθανότερο είναι να μην μπορεί να βρει τον κάτοχο των δικαιωμάτων ή, αν τον βρει να μην λαμβάνει απάντηση ή τις περισσότερες περιπτώσεις να λαμβάνει αρνητική απάντηση.
Τι κάνει λοιπόν κανείς που θέλει να είναι νομοταγής;
Για τη μουσική βρίσκει κάποιο πάροχο όπου νόμιμα διαθέτει κομμάτια για να τα βάλει κανείς να παίζουν στο μπλογκ του (με streaming κι όχι με download). Το Sonic που παρέχει το wordpress.com σαν sidebar widget, είναι ένα καλό παράδειγμα.
Για τις φωτογραφίες χρησιμοποιεί φωτογραφίες από ιστοτόπους που επιτρέπουν κάτι τέτοιο. Flickr για παράδειγμα.
Για βίντεο, YouTube αλλά προσοχή: μόνο αν αυτός που τα ανεβάζει είναι κι ο δημιουργός τους και δίνει το δικαίωμα να μοιράζονται. Γιατί κατά τ’ άλλα ήταν μόλις πριν δυο βδομάδες που εισαγγελέας ζήτησε να κατέβουν 25 εκ. βίντεο από το YouTube για παραβίαση δικαιωμάτων.
Για τα κείμενα, εε, ότι τον φωτίσει…
της blog. Η κυρία Κούριτς ζήτησε δημόσια «συγγνώμη», δηλώνοντας «έκπληκτη» για το γεγονός, ο παραγωγός της απολύθηκε και το άρθρο απαλείφθηκε. Ωστόσο ούτε ηίδια η παρουσιάστρια ούτε το δίκτυο επέδειξαν αμηχανία για την αποκάλυψη ότι η κυρία Κούριτς όχι μόνο δεν γράφει αλλά σχεδόν ούτε καν γνωρίζει το περιεχόμενο που υπογράφει στο προσωπικό της blog.