Η συμπαθέστατη γιαγιούλα του βίντεο είναι η πιο ηλικιωμένη χρήστις twitter και facebook: ετών 105!!!
Εμείς δεν πρόκειται να την φτάσουμε βέβαια. Θα το έχουμε ‘κάψει’ τελείως μέχρι τότε 😛
[via nextweb]
Tag Archives: twitter
Πυροβολώντας έναν expert
Πριν δυό μέρες, καθότι προκηρύχθηκαν οι εκλογές και, φαντάζομαι, πολλοί πολιτικοί και κόμματα θα προσπαθήσουν να παίξουν το χαρτί social media (παρότι σοβαρή δουλειά δεν μπορεί να γίνει στον ένα μήνα), σκέφτηκα ότι οι άνθρωποι που καλούνται (κι εγκαλούνται) γιατί τους βοηθάνε σ΄αυτή την προσπάθεια, παραμένουν λίγο πολλοί άγνωστοι.
Η σκέψη πήγε παραπέρα, πως γενικά οι επαγγελματίες (με ή χωρίς εισαγωγικά) που ασχολούνται με τα social media παραμένουν μια σκοτεινή κι ανυπόληπτη ομάδα.
Και τότε αναρωτήθηκα ποιοί είναι αυτοί οι άνθρωποι ή αυτές οι εταιρείες; Η εμβέλεια της δικής μου γνώσης ήταν πολύ μικρή για ν΄απαντήσω γι αυτό σκάρωσα ένα wiki όπου ξεκίνησα μια λίστα με όσους ήξερα και κάλεσα τους φίλους στο twitter να τη διαδώσουν και να τη συμπληρώσουν.
Αυτή τη στιγμή υπάρχει μια λίστα με 30 ονόματα που δημιουργήθηκε μ’ αυτή τη διαδικασία και συνεχώς εμπλουτίζεται κι από την οποία ανακάλυψα αρκετούς που δεν τους ήξερα ή δεν ήξερα ότι ασχολούνται και μ’ αυτό το αντικείμενο.
Κι ενώ γενικά η υποδοχή ήταν θετική, σήμερα έπεσα πάνω σε δύο φίλους καλοπροαίρετους ‘αντιρρησίες’.
Όταν σταματήσαμε τις ανταλλαγές tweetοβολισμών κατάλαβα ότι τελικά αυτό που ενοχλεί τόσο σ’ αυτό το θέμα δεν είναι ούτε κάτι στενά ελληνικό, ούτε κάτι που περιορίζεται στα social media.
Δεν είναι ελληνικό γιατί τα σχετικά (όχι αδικιολόγητα) παράπονα έρχονται κατά κύριο λόγο από τη δύση. Κι οι σχετικοί μαϊντανοί εκεί κατοικοεδρεύουν. Κι επειδή οι εδώ ενεργοί χρήστες του social web ακούνε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τον απόηχο αυτών των παραπόνων κι επειδή ‘ανήκωμεν εις την Δύσιν’ όλοι θεωρούν αυτονόητο ότι αφορούν κι εμάς.
Και βέβαια μας αφορούν αλλά κατά το εξής: στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις. Αστροναύτης, καθηγητής Πανεπιστημίου, γιατρός και κατά συνέπεια, social media expert. Μόνο που εγώ δεν έχω ακούσει κανένα να δηλώνει το τελευταίο: expert.
Έχω ακούσει να δηλώνουν social media consultants, όπως έχω ακούσει ναυπηγούς να δηλώνουν business consultants, οικονομολόγους να δηλώνουν προγραμματιστές, απόφοιτους λυκείου να δηλώνουν project managers κτλ
Και ΔΕΝ είναι παράξενο! Αντίθετα, είναι αναμενόμενο. Σ’ όποιο αντικείμενο δεν υπάρχει εγκύκλια γνώση ή σαφές σετ δεξιοτήτων που πρέπει να αποκτηθεί ή σχετική ή θεωρητική επιστήμη, όσοι πρωτοασχολούνται προέρχονται από διάφορους χώρους και γι αυτό η εικόνα που δίνουν είναι αυτή του αχταρμά.
Και πως ξεχωρίζεις τη ήρα από το σιτάρι; Σταδιακά αυτό το κατορθώνει η αγορά. Τα έργα του καθενός φαίνονται, αναδεικνύονται ή όχι, κι έτσι σχηματίζεται μια κοινώς αποδεκτή εικόνα για το ποιός είναι ο ‘σωστός’.
Photo from Flickr uploaded on March 29, 2007 by brentdanley
Η ‘κοινωνική’ αντεπίθεση της Google
Σ’ αυτό που ονομάζεται social web η Google δεν μπορεί να θεωρηθεί πρωτοπόρος. Ονόματα όπως MySpace, Facebook, Twitter, έχουν αφήσει πιο έντονα τη σφραγίδα τους.
Ακόμα κι ο Blogger, η μεγαλύτερη blogging, πλατφόρμα στον κόσμο, δεν είναι δημιούργημα της Google αλλά προϊόν εξαγοράς.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η εταιρεία πίσω από τη μηχανή αναζήτησης είναι αδρανής ή αδιάφορη. Το αντίθετο. Παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό μια πορεία που φανερώνει ότι η Google αντιμετωπίζει το social web ως feature, κάτι που πρέπει να προσθέσει στις εφαρμογές της.
Τελευταίες δύο τέτοιες κινήσεις:
Με τo iGoogle Social (που πατάει όπως είναι αναμενόμενο στο Open Social) η Google προσπαθεί να δώσει χαρακτηριστικά facebook εφαρμογών στο online desktop της. Έτσι οι χρήστες μπορούν να μοιράζονται νέα, να συνεργάζονται και να παίζουν μαζί παιχνίδια. Συνολικά 19 νέα widgets που όμως δεν είναι όλα ενεργά για τη χώρα μας τη στιγμή που συντάσσεται το παρόν.
Στο ποστ της ανακοίνωσης υπάρχει και μια αναφορά σε Updates, χωρίς να δίνεται link: τα updates είναι ένα news feed των ενεργειών που γίνονται μέσα στα social widgets. Και πάλι θυμίζει πολύ facebook εδώ.
Όσον αφορά τον Google Reader, είχαμε πολύ πρόσφατα δει αλλαγές προς την κατεύθυνση του social, που έρχονται τώρα να συμπληρωθούν από δυνατότητες όπως:
Αποστολή του link που διαβάζει κανείς σε μια σειρά από άλλα sites του Web 2.0 όπως delicious, twitter, digg, facebook κτλ.
Νομίζω ότι αυτή η αλλαγή έχει στρατηγικό χαρακτήρα: το sharing γίνεται κυρίως μέσω facebook και twitter. Με την προσθήκη της δυνατότητας αποστολής, η Google προσπαθεί να κάνει τον Reader σημείο αφετηρίας για τη δραστηριότητα διαμοιρασμού. Αυτό μπορεί να το δει κανείς κι από την άλλη προσθήκη: το να μπορείς να γραφτείς και να παρακολουθήσεις τους φίλους σου του Reader στα άλλα sites και δίκτυα που φαίνονται στο προφίλ τους.
Τελευταία προσθήκη, μικρή αλλά πολύ πρακτική, είναι ο μεγαλύτερος έλεγχος στο ποιά feeds θα μαρκάρεις ως αναγνωσμένα.
Οι αλλαγές στον Google Reader έρχονται δυό μόλις μέρες μετά την εξαγορά του Friendfeed από το Facebook, κι απ’ ότι είδα σε διάφορα σχόλια είναι πολύ καλοδεχούμενες και τοποθετούν τον Google Reader σαν τον νέο ‘τόπο συνάντησης’ των πιο σκληροπυρηνικών χρηστών του Friendfeed, κάτι που ήδη έχει προταθεί από πολλούς απ’ αυτούς.
Όμως η Google εξακολουθεί να έχει στο κέντρο της δραστηριότητάς της την μηχανή αναζήτησης. Όλες τα βήματα προς τον κοινωνκό ιστό, φανερώνουν ότι αναγνωρίζει την σημασία του, κανένα όμως δεν της δίνει ακόμα κάποιο στρατηγικό πλεονέκτημα. Κι επιπλέον η ‘κοινωνική’ ενοποίηση των εφαρμογών της έχει πολλά στάδια να διανύσει ακόμα: είναι άλλο να ‘κοινωνικοποιείς’ ένα παιχνίδι, κι άλλο ένα spreadsheet. Ένα προφίλ χρήστη Google όμως πατάει και στα δύο.
![Reblog this post [with Zemanta]](https://i0.wp.com/img.zemanta.com/reblog_b.png?w=625)
Geeklistings: μικρές αγγελίες σε δίκτυο social media (updated 2)
Διαβάζω το “What would Google do” του Jeff Jarvis αυτές τις μέρες κι έτσι αναπόφευκτα το μυαλό μου πάει σε υπηρεσίες σαν της Google.
Τι θέλω να πω; Λέει ο Jarvis, ότι η βασική διαφορά αυτού που προσφέρει η Google από τα παραδοσιακά media είναι ότι ενώ στα media έχουν το περιεχόμενο σαν ‘δόλωμα’ για να έρθει εκεί ο χρήστης και να του παρουσιάσουν μετά την διαφήμιση από την οποία ζουν, η Google κάνει το ακριβώς αντίθετο: πάει εκεί που βρίσκεται το περιεχόμενο (τρίτων και μόνο) και παρουσιάζει τις διαφημίσεις της. Λειτουργεί πάνω σ’ ένα δίκτο περιεχομένου συνεπώς.
Κάτι τέτοια γυρόφερνα στο μυαλό μου και το Craigslist, το μεγαλύτερο site με μικρές αγγελίες, που είναι βασικά δωρεάν, και που δημιουργήθηκε από ένα και μόνο άνθρωπο και την τρέλα του, και μου γεννήθηκε η ιδέα για κάτι αντίστοιχο: μια υπηρεσία μικρών αγγελιών για Geeks, βασικά, (γιατί αυτό μου λείπει) κι όχι μόνο. Μια υπηρεσία που να έχει τα παρακάτω χαρακτηριστικά:
α. Να απαιτεί το ελάχιστο από τον χρήστη για να καταχωρήσει την αγγελία του: να στείλει ένα απλό email.
β. Να μην κοστίζει τίποτα
γ. Να παρουσιάζει τις αγγελίες εκεί που βρίσκονται οι χρήστες, να τους ακολουθεί κατά κάποιο τρόπο, κι όχι να τους τραβά σε ένα μόνο site.
δ. Να μπορεί να ενσωματώνει κι αγγελίες που δημοσιεύονται στις προσωπικές σελίδες των χρηστών (μπλογκ κτλ)
ε. Να έχει το ελάχιστο κόστος λειτουργίας (μηδέν, καλά ακούγεται;).
στ. Να ΜΗΝ αποσκοπεί στο να βγάλει λεφτά και γι αυτό να είναι εντελώς ανοιχτή στην αντιγραφή, αλλά και να αποθαρρύνει την αντιγραφή γι αυτό το λόγο: γιατί κανείς δεν μπορεί να επωφεληθεί αντιγράφοντας καθώς αν προσθέσει και την παραμικρή διαφήμιση θα γίνεται αυτομάτως λιγώτερο ανταγωνιστικός από το τελείως ad free. Κι εννοείται πως αν ζητήσει λεφτά για αγγελία, το ίδιο.
ζ. Να μην γράψω γραμμή κώδικα, να μην εγκαταστήσω ούτε ένα τόσο δα προγραμματάκι πουθενά, αλλά να την υλοποιήσω με ότι υπάρχει διαθέσιμο ελεύθερα αυτή τη στιγμή.
Έτσι γεννήθηκε το geeklistings!
Πως δουλεύει;
- Στέλνετε ένα email στο post@geeklistings.posterous.com το οποίο περιμένει έγκριση για να δημοσιευτεί (να μην μας πήξουν και στο σπάμ). Ο τίτλος του email πρέπει να είναι όσο γίνεται πιο περιεκτικός κι ει δυνατόν όχι παραπάνω από 140 χαρακτήρες. Το κείμενο μπορεί να έχει όσο μήκος θέλετε, όσες φωτό ή βίντεο. Δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για το πως θα εμφανιστούν. Ρυθμίζεται αυτόματα. Μπορείτε όμως απλά να έχετε ένα μόνο λινκ προς το μπλογκ σας κι εκεί να έχετε το λεπτομερές κείμενο.
- Με τη δημοσίευση ενημερώνεται o λογαριασμός geeklistings στο twitter και η σελίδα Geeklistings στο facebook.
- Για να δείτε τις αγγελίες έχετε πέντε επιλογές:
- Πηγαίνετε στη σελίδα του Geeklistings στο posterous
- Εγγράφεστε στο feed του Geeklistings
- Εγγράφεστε στην ενημέρωση μέσω email του geeklistings
- Κάνετε follow το geeklistings στο twitter
- Γίνεστε fan της σελίδας στο facebook
Αναλόγως με τις συνήθειές σας βρίσκετε έτσι τις αγγελίες εκεί που θέλετε. Και βέβαια υπάρχουν κι άλλες δυνατότητες, αλλά ας περιοριστούμε προς το παρόν σ’ αυτά.
Οι αγγελίες που ήθελα εγώ να δω να διακινούνται μέσα από τη λίστα είναι τα ακόλουθα:
α. Πάσης φύσεως υπολογιστές και περιφερειακά
β. Gadgets, κινητά, παιχνιδομηχανές
γ. Πωλήσεις site
δ. Πωλήσεις domain names
ε. Αιτήματα για (συν)εργασία σε project
στ. Δουλειές σχετικές με πληροφορική, διαδίκτυο, social media
Αλλά είπαμε: δεν περιοριζόμαστε. Ο καθένας μπορεί να στείλει την αγγελία που θέλει.
Ο μόνος περιoρισμός γενικώτερα για το μέλλον του εγχειρήματος, είναι ο χρόνος που θα απαιτεί για moderation. Γιατί είμαι ένας κι η μέρα έχει τόσες ώρες μόνο. Αλλά ας φτάσουμε εκεί, και βλέπουμε για παρακάτω.
Τι λέτε;
Update 1:
Θα μπορούσα να το είχα γράψει εξ αρχής αλλά ήθελα να μην βαρύνω το εισαγωτικό ποστ. Ένα θέμα με τις μικρές αγγελίες είναι η κατηγοριοποίηση για να τις ψάχνει κανείς εύκολα. Κι εδώ θα πάμε the geeky way. Δεν υπάρχουν προκαθορισμένες κατηγορίες. Υπάρχουν όμως ετικέτες (tags).
Πως βάζετε ετικέτες στις μικρές αγγελίες; Απλά προσθέτετε στο τέλος του τίτλου του email που θα στείλετε κάτι σαν κι αυτό: ((tag: apple, gadgets))
Οι (2) παρανθέσεις, τα κόμματα και η λέξη tag ακολουθούμενη από ‘:’ είναι υποχρεωτικά. Από κει και πέρα βάζετε τις λέξεις που νομίζετε ότι ταιριάζουν στην αγγελία σας και που θα διευκολύνουν κάποιον να την αναζητήση. Όσο πιο συνήθεις λέξεις τόσο καλύτερα.
Update 2:
Έκλεισα και τα geeklistings.blogspot.com και geeklistings.wordpress.com και συνέδεσα το πρώτο με το posterous για autoposting. Τα σχόλια στο geeklistings.blogspot.com είναι κλειστά γιατί μάλλον θα διασπούν αν είναι κατανεμημένα σε πολλές μεριές, ειδικά από τη στιγμή που μπορούν να περιέχουν σημαντικές πληροφορίες, όπως στοιχεία επαφής κι αν μια αγγελία είναι ενεργή ή όχι. To wordpress είναι απλά για backup. Δεν λειτουργεί ακόμα.
Επίσης κατοχύρωσα τo geeklistings.org και το συνέδεσα με το posterous κι έτσι αυτή τη στιγμή αποτελεί τη βασική διεύθυνση.
Νομίζω προς το παρόν ότι έχουν καλυφθεί τα περισσότερα μέσα του κοινωνικού ιστού και δεν χρειάζονται άλλες αλλαγές κι επεκτάσεις. Έμφαση στην ποιότητα από δω και μπρος.
Και μια διαπίστωση: οι σελίδες στο Facebook (μιας και δημιούργησα την αντίστοιχη για το Geeklistings) είναι από τα πιο δύσχρηστα πράγματα που έχω δουλέψει κι αρκετά buggy.
Τέλος, μια παράκληση: γράφτε ένα σχόλιο αν κάτι που πουλούσατε πουλήθηκε ή κάτι που ζητούσατε βρέθηκε, για να το βλέπουν οι μελλοντικοί επισκέπτες.
Θόρυβος = unfollow
Προχτές είχα μια συζήτηση με την Σώτω που μ’ έβαλε σε σκέψεις. Μου είπε συγκεκριμένα (και το έγραψε κι όλας) ότι ένας λόγος που της αρέσει το SocialWhale είναι γιατί σου δίνει τη δυνατότητα να δεις άμεσα αν κάποιος που ακολουθείς στο twitter σε ακολουθεί επίσης.
Πειραματίστηκα λίγο μόνος μου κι είδα ότι το θέμα εγείρει αμέσως συναισθήματα αγανάκτησης και μπαίνεις πολύ εύκολα στον πειρασμό να πατήσεις το unfollow.
Από κει ξεκίνησε κι ένας προβληματισμός γενικά για το πως και πότε παύουν οι twitterers να ακολουθούν κάποιον.
Σκάρωσα λοιπόν μια μικρή δημοσκόπηση για τους λόγους που κάνει κανείς unfollow, πολύ πρόχειρη ομολογώ, γιατί μερικές ερωτήσεις αλληλοεπικαλύπτονταν κι άλλες, όπως μου επισήμαναν, έλειπαν.
Παρόλαυτα, το αποτέλεσμα, από τους 50 που μπήκαν στον κόπο ν’ απαντήσουν, είναι ενδεικτικό. Η, κατά δήλωση, νούμερο 1 αιτία για να κάνει κανείς unfollow κάποιον, είναι το πόσο ‘θορυβώδης’ είναι.
Αλλά τι είναι ο θόρυβος; Αυτό γίνεται κατανοητό αν αντιπαραβληθεί με την νούμερο 2 αιτία: το να μην αρέσει η θεματολογία των tweets. Θόρυβος είναι τα tweets που είναι φτωχά σε ‘πληροφορία’, όχι αυτά που έχουν πληροφορία που δεν μας ενδιαφέρει ή αρέσει.
Ποιά είναι αυτά τα tweets; Και από ποιά ποσότητα και πάνω θεωρούνται θόρυβος; Το feeling μου λέει ότι η χρήση του twitter σαν chat είναι βασικά αυτό που το γεμίζει θόρυβο αλλά δεν είμαι σίγουρος.
Οι αναπάντητες ερωτήσεις μάλλον προοιωνίζουν κι άλλα μικρά polls 🙂
Ένα σάιτ δεν φέρνει την άνοιξη…
Κι άλλο ένα άρθρο του Βασίλη Δρόλια από το περιοδικό Channel Partner.
Πριν λίγα χρόνια η ιντερνετική παρουσία μιας εταιρίας περιορίζονταν στην στενή παρουσίαση ενός εταιρικού σάιτ το οποίο σε πολλές περιπτώσεις έμοιαζε μοναχά σαν μια ηλεκτρονική αναπαράσταση ενός φυλλαδίου πωλήσεων, συνήθως με τεράστια γραφικά και λογότυπα και με μια γλώσσα που λίγο διέφερε από τα κείμενα των φυλλαδίων. Σκοπός του σάιτ εκείνη την εποχή ήταν η απλή παρουσία στο ίντερνετ λίγο πολύ με βάση την λογική ‘έχει σάιτ ο ανταγωνιστής μου άρα πρέπει να αποκτήσω και εγώ’.
Ο τρόπος με τον οποίο έρχονταν επισκέπτες σε αυτά τα σάιτ ήταν κυρίως μέσα από τις μηχανές αναζήτησης (βλέπε Google) πράγμα που, σε συνδυασμό με την αντίληψη πλέον πως ένα σάιτ παίζει ουσιαστικό ρόλο στις πωλήσεις – online και offline – και δεν είναι μια απλή ξερή παρουσία, ξεκίνησε έναν τεράστιο ανταγωνισμό για την κατάληψη των πρώτων δέκα θέσεων στις σελίδες τους με θεμιτά ή και αθέμιτα μέσα σε μια διαδρομή που μεταβάλλονταν ανάλογα και με τον κάθε αλγόριθμο των μηχανών αναζήτησης και ανάλογα με τα φίλτρα απαγορεύσεων που τοποθετούσε η καθεμία μηχανή. Ο αγώνας για search engine optimization ήταν σκληρός και ανελέητος και θα συνέχιζε έτσι ολοένα και πιο έντονα.
Αυτά γίνονταν περίπου έξι χρόνια πριν, όταν κυριαρχούσε η φράση ‘content is king’ και όταν τα σάιτ σιγά σιγά μεταμορφώνονταν σε πολύπλοκα πόρταλ με πληροφορίες (άχρηστες οι περισσότερες που κανείς δεν διάβαζε) και με κανόνες δημιουργίας που λίγο είχαν να κάνουν με τον επισκέπτη και την χρηστικότητα του σάιτ μα περισσότερο με την εύκολη εύρεσή του από μηχανές αναζήτησης.
Σε αυτό το σημείο όμως, γύρω στο 2003 τα πράγματα ξεκίνησαν να αλλάζουν, με μια σειρά από γεγονότα που έγιναν σχεδόν ταυτόχρονα. Κατ’ αρχάς οι φωνές που μιλούσαν για την σημασία του επισκέπτη πλέον στην ‘συντήρηση’ του (περιεχομένου αλλά και γενικότερα) του σάιτ καθώς και στο ότι δεν ήταν πια αρκετό να φέρεις έναν επισκέπτη στο σάιτ σου μα και να τον κρατήσεις εκεί. Ένας δεύτερος παράγοντας ήταν η αγορά της πλατφόρμας blogger το 2003 από το google που εξάπλωσε την αιχμή των web 2.0 εργαλείων, το blogging, (σε συνδυασμό και με την προώθηση σελίδων από το blogger ψηλά στις θέσεις του google), σε ένα πλήθος ατόμων μα και εταιριών και κυρίως την έννοια της προσφοράς περιεχομένου εκτός του πλαισίου του σάιτ με την μορφή είτε εταιρικών μπλογκ απευθείας πάνω στις διάφορες εξωτερικές blogging πλατφόρμες είτε με την απλή χρήση rss feed για την δημοσιοποίηση οποιουδήποτε νέου περιεχομένου στο πλαίσιο του σάιτ. Τα σάιτ έπαψαν να είναι στατικές οντότητες, η μορφή και το πρόσωπό τους άλλαξε και κυρίως μεταβλήθηκε κατά πολύ η γλώσσα που χρησιμοποιείτε για την επαφή με τους επισκέπτες. Τέλος τρίτη αλλαγή που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στις εξελίξεις ήταν η εισαγωγή του διαφημιστικού συστήματος adwords του google μαζί και με την σχεδόν ταυτόχρονη τεράστια αλλαγή στον αλγόριθμό του (που προκάλεσε τόσες ανακατατάξεις στις σελίδες που οδήγησαν πολλές εταιρίες στην χρεοκοπία).
Το ουσιαστικό σε αυτήν την περίοδο είναι πως τα σάιτ και οι επεκτάσεις αυτών έπαψαν να είναι εταιρικές παρουσιάσεις και μεταβλήθηκαν σε καθαρές μορφές επικοινωνίας και διαλόγου με τους επισκέπτες και σε άνθηση της εσωτερικής δυναμικής και χρηστικότητας των σάιτ προς όφελος των επισκεπτών. Η δημιουργία ενός σάιτ δεν ήταν πλέον μια απλή απόφαση της ομάδας μάρκετινγκ μα απαιτούσε σοβαρή μελέτη , πολύ εμπειρία και trial and error. Όσο για το search engine optimization ξεκίνησε να γίνεται πια άπιαστο όνειρο για πολλές εταιρίες μια που οι τιμές ανέβηκαν (για το πραγματικό search engine optimization και όχι για τις άπειρες κοροϊδίες των έτοιμων πακέτων που ακόμη ανθούν), οι δυσκολίες αυξήθηκαν και τα καλά αποτελέσματα σιγά σιγά μειώθηκαν.
Τo εταιρικό μπλογκ έχει φτάσει σήμερα να είναι απαραίτητο συμπλήρωμα στο οποιοδήποτε σάιτ μια που πλέον εκφράζει με τον δικό του άμεσο τρόπο το πρόσωπο της εταιρίας προς τους πελάτες και τους συνεργάτες της. Αποτελεί τον πιο εύκολο τρόπο διατήρησης επισκεπτών και επικοινωνίας μαζί τους καταργώντας σχεδόν εντελώς την έννοια του newsletter και των θεματικών λιστών που κυριαρχούσαν παλιότερα. Και ταυτόχρονα από την στιγμή που πολλοί επισκέπτες διαβάζουν το blog μέσα από rss readers μείωσε την σημασία του σάιτ σαν εταιρική οντότητα (και ταυτότητα). Το σάιτ ξεκίνησε να μην βρίσκεται πια στο κέντρο της επικοινωνίας μα να κρύβεται στα άκρα. Ο επισκέπτης δεν χρειάζεται να επισκεφθεί καν το σάιτ για να μάθει για τα προϊόντα και τις υπηρεσίες μα διαβάζει απλώς τα κείμενά σας από μακριά. Και τα μοιράζεται πλέον με τους φίλους του…
Η επανάσταση στην διάχυση της πληροφορίας μέσα από τα υπόλοιπα web 2.0 εργαλεία ξεκινά εκεί, περίπου δύο χρόνια πριν. Μπορεί πέρυσι το καλοκαίρι να είχα γράψει εδώ ένα άρθρο υπό μορφή αστεϊσμού για την εταιρική χρήση του facebook, όμως πλέον η έννοια του αστείου είναι εντελώς εξαφανισμένη. Η διάδοση του ονόματος μιας εταιρίας και των προϊόντων της, καθώς και η γενικότερη προώθηση της γίνεται πλέον κατά κόρο μέσα από εργαλεία όπως το facebook με την μορφή διάδοσης ‘από στόμα σε στόμα’ και έχει πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που είναι απαραίτητα γι’ αυτήν την εξάπλωση. Τα κείμενα των εταιρικών μπλογκ διαδίδονται πλέον ‘από φίλο σε φίλο’ στο facebook στο twitter και το friendfeed, σχολιάζονται και αναλύονται εντελώς έξω από το πλαίσιο και του εταιρικού σάιτ μα και του ίδιου του μπλογκ πλέον.
Η έμφαση εξακολουθεί να βρίσκεται στο κείμενο – και μ’ αυτή την έννοια ίσως ακόμη ισχύει το content is king – μα ο ουσιαστικός παράγοντας πλέον είναι ο αναγνώστης, η κοινότητα των ‘φίλων’ του καθώς και η ποιότητα υπηρεσίας που αυξάνει τις δυνατότητες εξάπλωσης μιας ιδέας από τον έναν στον άλλο. Το σάιτ όχι μόνο δεν είναι αρκετό πλέον σαν εργαλείο πωλήσεων, μα θα έφτανα σε σημείο να πως είναι πια ακόμη και άχρηστο. Με αυτό το δεδομένο είναι σαν η google να άνοιξε έναν ασκό του Αιόλου που οδηγεί στην μείωση της σημασίας ακόμη και της ίδιας της έννοιας της μηχανής αναζήτησης.
Ίσως ακούγονται λίγο υπερβολικά αυτά για την Ελλάδα, την χώρα του flash introduction, μα η ουσία είναι πως οι εξελίξεις τρέχουν τόσο γρήγορα στον χώρο του emarketing που μόνο κάποιος που βρίσκεται ένα βήμα μπροστά μπορεί να τις χρησιμοποιήσει προς όφελός του. Αλλιώς θα μείνει πίσω προσπαθώντας να χρησιμοποιήσει τεχνικές του 2003 στον κόσμο του 2010. Σ’ αυτή την περίπτωση τα όποια αποτελέσματα θα είναι δυστυχώς παροδικά. Καλό καλοκαίρι.
Θεωρία twitter
Πριν ένα χρόνο και έντεκα μέρες ξεκίνησα ένα μπλογκ στα αγγλικά, το webtropic. Παρότι αρχικά είχα κατά νου να είναι πιο business oriented, στην πορεία του χρόνου έγινε το σημειωματάριο των σκέψεων μου για θέματα γύρω από social media (δεν μπορώ να ξεφύγω, γμτ) που για κάποιο λόγο θεωρούσα ότι αφορούσαν ένα ευρύτερο κοινό (ευρύτερο από το ελληνικό εννοώ). Κοιτώντας τώρα λίγο προς τα πίσω διαπίστωσα ότι έχω αφιερώσει αρκετά ποστ σε θέματα γύρω από το twitter.
Σκέφτηκα ότι θα άξιζε τον κόπο να τα συλλέξω και να τα ξαναπροβάλω γιατί πιστεύω ότι κάτι λένε.
Ακολουθούν σε ανάποδη χρονολογική σειρά.
Αυτό το ποστ ήρθε σαν απόρεια του The twitter follower fallacy όπου κάποιοι μου έλεγαν ότι ναι, δεν έχει σημασία πόσους followers έχεις αλλά πόσο γίνεσαι retweet.
Εδώ μάλλον δικαιωμένος βγήκα, αφού το tweetdeck στην τελευταία του έκδοση, αποθηκεύει τις ομάδες στον server του και μπορείς να τις ανακτήσεις από άλλη μηχανή κι άλλο client.
Αυτό το ποστ το αγαπάω πολύ γιατί είναι εντελώς κόντρα στο ρεύμα σε ότι έχει σχέση με το twitter.
Μια γενική απορία που αφορά όλα τα microblogging εργαλεία, και βέβαια το twitter.
Αυτό το έγραψα την εποχή που είχα ξεκινήσει να διαβάζω το GroundSwell. Και καμαρώνω σα γύφτικο σκεπάρνι γιατί ο ένας από τους δύο συγγραφείς του Groundswell, o Josh Bernhoff, μπήκε και σχολίασε αποδεχόμενος στην ουσία το επιχείρημά μου και δηλώνοντας ότι στην επόμενη έκδοση του Social Technographics θα κάνουν σχετικές προσαρμογές.
Αυτό το ποστ μάλλον θα έπρεπε να το αφιερώσω στον φίλο μου τον Πάνο για το urlborg του οποίου βασικά γράφω.
Twitter για εταιρική χρήση 2
Συνέχεια του άρθρου του Βασίλη Δρόλια που είχαμε παρουσιάσει πριν μέρες:
Στο προηγούμενο άρθρο είδαμε κάποιους από τους τρόπους με τους οποίους μπορεί μια εταιρία να χρησιμοποιήσει το twitter για εταιρικούς λόγους, είτε σαν έναν τρόπο σύνδεσης με τους πελάτες και τους υπαλλήλους/συνεργάτες της, είτε σαν ένα γενικότερο εργαλείο marketing με σκοπό την γενικότερη προώθηση του ονόματος και των προϊόντων / υπηρεσιών της εταιρίας.
Υπενθυμίζω πως το twitter (www.twitter.com) είναι το εργαλείο Web 2.0 με την μεγαλύτερη ανάπτυξη τους τελευταίους μήνες που έχει την μορφή σύντομων ‘γραπτών μυνημάτων’ 140 χαρακτήρων και χαρακτηρίζεται συνήθως σαν micro-blogging. Το φαινόμενο twitter έχει ταράξει τα νερά τόσο πολύ που τόσο η Google όσο και η Apple φαίνεται να έχουν κάνει πρόταση για εξαγορά του twitter για ποσό που φτάνει τα $700 εκατομμύρια.
Η στρατηγική που θα ακολουθήσει μια εταιρία για την χρήση του twitter φυσικά εξαρτάται από τον σκοπό για τον οποίο ξεκινά αυτήν την προσπάθεια. Οι κανόνες και οι αρχές που αναφέρουμε εδώ είναι μοναχά μια γενική σειρά από οδηγίες που σκοπό έχουν να δώσουν την αρχική ώθηση για την εταιρική παρουσία στο twitter.
- Ξεκινήστε ορίζοντας τόσο τον σκοπό για τον οποίο ξεκινάτε την χρήση του twitter όσο και – μετρήσιμους – στόχους για τα αποτελέσματά του ύστερα από ένα καλό χρονικό διάστημα (π.χ. 6 μήνες ή ένα έτος). Τέτοιοι στόχοι μπορούν να είναι είτε ο αριθμός των ανθρώπων που σας ‘ακολουθεί’ στο twitter είτε ο ρυθμός αύξησης αυτού του αριθμού είτε και συγκεκριμένες επισκέψεις στο σάιτ της εταιρίας που να προέρχονται από το twitter.
- Δημιουργήστε ένα προφίλ στο twitter που να εκφράζει καθαρά την εταιρία σας και δώστε συνδέσμους από κει προς το κανονικό σάιτ της εταιρίας σας. Χρησιμοποιήστε το λογότυπο της εταιρίας σαν τμήμα του background της σελίδας του twitter.
- Ορίστε την αρμοδιότητα για το ποιοι θα γράφουν στο twitter και αφήστε τους ελεύθερους. Εγκρίσεις από τα νομικά τμήματα και τα τμήματα marketing δεν ταιριάζουν με την αμεσότητα του μέσου.
- Ξεχάστε την ξύλινη εταιρική γλώσσα. Δείξτε το ανθρώπινο πρόσωπο της εταιρίας. Σε όλα τα επίπεδα. Δείξτε πως έχετε αίσθηση του χιούμορ.
- Προετοιμαστείτε για την αντιμετώπιση ‘εχθρικών περιπτώσεων’. Όπως και στο μπλογκ σας πολλές φορές θα είστε αναγκασμένοι να αντιμετωπίσετε αρνητικά σχόλια και επικρίσεις. Η σωστή εξουδετέρωση και απάντηση αυτών μπορεί να λειτουργήσει πιο αποτελεσματικά από τα θετικά σχόλια. Φτάνει όμως να είσαστε προετοιμασμένοι.
- Προσοχή στο σπαμ. Μην απαντάτε σε ανθρώπους που σας ακολουθούν στο twitter για άσχετα θέματα τα οποία δεν ζήτησαν και πιθανώς να μη τους ενδιαφέρουν. Μείνετε ‘εντός θέματος’ και στις προσωπικές απαντήσεις μα και στα γενικά tweet σας.
- Δείξτε πως ενδιαφέρεστε για την κοινότητα των twitter και όχι μόνο για την προσωπική σας προβολή. Τα θέματα που επιλέγετε να διαδώσετε θα πρέπει να τους ενδιαφέρουν πραγματικά και όχι να είναι ξερές παραθέσεις επικεφαλίδων δελτίων τύπου με έναν σύνδεσμο. Σκεφτείτε εξειδικευμένα θέματα που μπορεί να ενδιαφέρουν (όπως π.χ. η παρουσία σας σε μια έκθεση ή παρουσίαση, ή ακόμη και η δημιουργία/ ανάπτυξη ενός συγκεκριμένου προϊόντος)
- Μην το παρακάνετε. Περισσότερα από 5-10 tweet την ημέρα είναι μάλλον πολλά και καλό θα είναι να τα αποφύγετε.
- Σκεφτείτε πως δεν είναι σημαντικό το πόσοι σας ακολουθούν στο twitter, μα ποιοι είναι αυτοί, τι επιρροή έχουν και πως μπορούν να διαδώσουν τις ιδέες σας.
- Χρησιμοποιήστε λέξεις / φράσεις κλειδιά. Το twitter έχει μια δυνατή μηχανή αναζήτησης η οποία χρησιμοποιείτε κατά κόρον από τα μέλη της κοινότητας. Μην αγνοείτε τους επισκέπτες από αυτήν την μηχανή.
- Συνδέστε το σάιτ σας μα και την υπόλοιπη διαδικασία πώλησης και σύνδεσης σας με τους πελάτες σας με το twitter.
- Παρακολουθήστε τι κάνουν οι ανταγωνιστές σας (και αντιγράψτε!).
Σε γενικές γραμμές η κοινότητα του twitter είναι πολύ διαφορετική σε φιλοσοφία από εκείνη όλων των άλλων web 2.0 εφαρμογών και μοιάζει κατά πολύ με την φιλοσοφία των χρηστών στα πρώτα στάδια των μπλογκ πριν 5-6 χρόνια. Πολλοί από αυτούς τυχαίνει να έχουν ένα σύνδρομο τεχνολογικής ανωτερότητας και γι’ αυτό θα πρέπει να τους αντιμετωπίσετε κατάλληλα στις όποιες αλληλεπιδράσεις που έχετε μαζί τους. Να είστε προετοιμασμένοι όμως για ανθρώπους οι οποίοι δεν ανήκουν στην κατηγορία του απλού χρήστη που αναζήτά μασημένη τροφή, μα ενός επισκέπτη που πραγματικά έχει πολλές γνώσεις και όντως ενδιαφέρεται για σας από την στιγμή που σας ακολουθά στο twitter.
Καθώς το twitter εξελίσσεται και οι χρήστες του αυξάνονται (με απίστευτους πραγματικά ρυθμούς) η δυναμική αυτή είναι σίγουρο πως θα μεταβληθεί, και θια εξαρτηθεί φυσικά και από την όποια εξέλιξη στις προτάσεις εξαγορών που δέχεται συνεχώς το twitter. Πρόκειται με διαφορά για την πιο ρευστή και πιο δυναμική εφαρμογή του web 2.0. Ακολουθήστε την σήμερα για να είστε μπροστά στις όποιες εξελίξεις, και στο μεταξύ ακολουθήστε και τα δικά μου tweets στο http://twitter.com/basileios.
Η συζήτηση για το Μουσείο της Ακρόπολης
Χτες βράδυ γυρνώντας από το συνέδριο του ΕΛΛΑΚ έκατσα να δω τι λέγεται για τα εγκαίνια του νέου Μουσείου της Ακρόπολης. Το ενδιαφέρον μου ήταν περισσότερο στραμμένο στο τι λέγεται εκτός Ελλάδος κι όχι εντός, κι αυτό γιατί αν είναι κάτι να πιέσει την Βρετανική κυβέρνηση αυτό θα είναι η παγκόσμια κοινή γνώμη κι όχι μόνο η ελληνική.
Για να τοποθετήσουμε το θέμα στη σωστή του διάσταση πρέπει να λάβουμε υπόψιν ότι ήταν Σάββατο (έχει σημασία για τις αντιδράσεις στα social media) κι ότι τα εγκαίνια έλαβαν χώρα στη σκιά μιας ιστορίας που κυριαρχεί: τις ταραχές στο Ιράν σε συνέχεια της εκλογικής αναμέτρησης. Μάλιστα, χτες κυκλοφόρησε κι ένα σοκαριστικό βίντεο μιας ιρανής που πεθαίνει (;) από τραύμα και που συζητήθηκε πολύ και μεταξύ των δύο γεγονότων κερδίζει πολύ ευκολώτερα την προσοχή.
Πέραν των στοιχείων της επικαιρότητας, υπάρχει κι η γενικώτερη διάσταση του κατά πόσο ο κόσμος αντιδρά κι ανταποκρίνεται σε τέτοια θέματα. Για να το καταλάβουμε, ας κάνουμε την υπόθεση εργασίας ότι το Ιράκ ζητάει πίσω την Πύλη της Ιστάρ από την Γερμανία κι ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε πως θα αντιδρούσαμε: θα το προσέχαμε καθόλου σαν γεγονός; θα συμμεριζόμασταν το αίτημα; θα το υποστηρίζαμε;
Τα mainstream media
Τα mainstream media έπαιξαν αρκετά το θέμα προβάλωντας το ότι η κατασκευή του μουσείου στερεί την Βρετανία από το επιχείρημα της ανυπαρξίας κατάλληλου χώρου στέγασης των εκθεμάτων. Μια γρήγορη ματιά στο Google News στην αναζήτηση “Acropolis Museum” ΄φέρνει 989 αποτελέσματα για την χτεσινή μέρα μόνο:
Δεν διαθέτω εργαλείο για sentiment analysis αλλά από το άρθρα που είδα δεν διέκρινα ούτε ειρωνεία, ούτε επίκριση, πέραν της σχεδόν καθολικής αναφοράς στην καθυστέρησης της δημιουργίας του Μουσείου. Ήταν μάλλον ουδέτερα προς φίλα προσκείμενα.
Τα social media
Προφανώς και το ενδιαφέρον μου ήταν περισσότερο στραμμένο εδώ.
Έψαξα αρκετά το τι γράφτηκε με πέντε τρόπους:
- Στο sync για να δω τι λέει η ελληνική μπλογκόσφαιρα. Το αποτέλεσμα δείχνει να έχει γίνει συζήτηση τις τελευταίες τριάντα μέρες αλλά πάντα με τη γνωστή ελληνική γκρίνια και τις ελληνικές κορώνες.
- Στο twitter. Εδώ περίμενα να δω περισσότερα πράγματα. Ενώ όμως οι Έλληνες κυνήγησαν κάπως το θέμα (ξεκίνησε κι ένα καινούργιο petition για την επιστροφή των ελγινείων) οι λοιποί χρήστες δεν φαίνεται να ενδιαφέρθηκαν. Κοιτώντας στο twitturly για το πόσες φορές έγιναν retweet αναφορές στο μουσείο, βλέπουμε μια αναιμική εικόνα με retweets 1-2 φορές στις περισσότερες περιπτώσεις. Το link με τα περισσότερα retweets ήταν αυτό του site του νέου μουσείου.
- Στο friendfeed. Το friendfeed είναι πολύ μικρότερης εμβέλειας μέσο, αλλά έχει το πλεονέκτημα να συγκεντρώνει υλικό απ΄όλα τα social media και γι αυτό είναι μια καλή δειγματοληψία.Ίδια εικόνα κι εδώ με τα περισσότερα σχετικά θέματα να εισάγωνται από το twitter.
- Συγκεκριμένους A – list bloggers. Στα Αμερικάνικά πολιτικά μπλογκ των συμπατριωτών μας (Huffington, DailyKos, AmericaBlog το θέμα έπαιξε πολύ λίγο). Το Huffington έχει αναδημοσιεύσεις από άρθρα από άλλα μέσα, το DailyKos δεν έχει τίποτα, και το America blog μια μικρή αναφορά του Αραβώση. Είναι χαρακτηριστικό ότι κάποιοι σχολιαστές του προτείνουν να κυνηγήσει κι αναδείξει το θέμα.
Πέραν των πολιτικών μπλογκ, εντόπισα δύο άλλες αναφορές από τον Jason Calacanis και τον Tim O’Reilly. Και οι δύο είχαν επισκεφτεί την Ελλάδα πέρσι το φθινόπωρο κι έχουν ένα ειδικό ενδιαφέρον στο θέμα: Ο Calacanis λόγω της ελληνικής ρίζας του,κι ο Ο’ Reilly λόγω της κλασσικής παιδείας του (στην περσινή επίσκεψή του είχε επισκεφτεί όλους τους μεγάλους αρχαιολογικούς χώρους: Δελφούς, Μυκήνες και βέβαια Ακρόπολη).
- Με γενική αναζήτηση στο Google. Εδώ το ενδιαφέρον είναι ότι με τη νέα μορφή αναζήτησης που έχει λανσάρει τελευταία η Google μπορεί κανείς θεωρητικά να δει reviews για το μουσείο και συζήτηση σε forum. Βέβαια είναι πολύ νωρίς ακόμα να υπάρχει τέτοιο περιεχόμενο καθώς το μουσείο σήμερα μόλις γίνεται επισκέψιμο στο κοινό, συνεπώς δεν μπορεί να έχουν γραφτεί ακόμα πολλά πράγματα. Οι αναφορές είναι περισσότερο αναπαραγωγές των mainstream media.
Η αίσθηση που αποκόμισα από την παραπάνω περιήγηση στα social media είναι ότι το θέμα δεν είναι κατανοητό: όχι ότι δεν είναι κατανοητό τι ζητάμε, αλλά γιατί αυτό έχει σημασία. Ενδεικτικό αυτού του πνεύματος είναι το σαρκαστικό σχόλιο στο Calacanis: “…and return Sphinx’s beard to Egypt too!”
Έχω την αίσθηση ότι για να κερδηθεί ο αγώνας της παγκόσμιας κοινής γνώμης θα πρέπει να εγερθεί γενικώτερα το θέμα των μνημείων της Παγκόσμιας κληρονομιάς και της διαχείρισης τους. Προφανώς μια τέτοια συζήτηση θα πολεμηθεί σθεναρά από όλα τα μεγάλα δυτικά κράτα μιας και τα μεγάλα μουσεία είναι γεμάτα από θησαυρούς παρμένους από άλλες χώρες.
Πάντως, το μουσείο προσφέρεται για φωτογράφηση και βιντεοσκόπηση. Μπορώ με ασφάλεια να κάνω την πρόβλεψη ότι οι τουρίστες στην Αθήνα θα το καταγράψουν με τις κάμερες τους και θα γεμίσουν τα σχετικά site με υλικό. Κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να δούμε σοβαρά και να ενθαρρύνουμε γιατί δημιουργεί ένα buzz με εμβέλεια πέραν κάθε καμπάνιας του ΕΟΤ ή άλλη. Αυτό όμως μένει να γίνει αντιληπτό και απ’ ότι βλέπω είμαστε μακρυά ακόμα αφού το φωτογραφικό υλικό του media kit από το νέο site του μουσείου πρέπει να κάνεις αίτηση για να το πάρεις. Πόσο θα έβλαπτε δηλαδή να ήταν ελεύθερο και να το μοίραζε ο κόσμος κατά το δοκούν;
Αναζητώντας την αναζήτηση
Έχω καιρό να γράψω ένα λίγο πιο τεχνολογικό ποστ, κι αυτό το έχω μέρες στο μυαλό μου. Ας αξιωθώ λοιπόν:
Παρακολουθώ αρκετό καιρό τώρα τις διάφορες προσπάθειες που γίνονται στον τομέα της αναζήτησης στο web. Γιατί, θα ρωτούσε κανείς, αφού υπάρχει η Google; Τι προσπαθείς να βρεις;
Δεν προσπαθώ να βρω κάτι αλλά θέλω να δω αν θα επιβεβαιωθεί μια διαίσθησή μου: ότι οι μεγάλες αλλαγές που θα ανατρέψουν το σκηνικό της επιρροής και της δύναμης στην τεχνολογία (=Google) ΔΕΝ θα έρθουν από την αναζήτηση.
Η ανατροπή έγινε μια φορά και δεν θα επαναληφθεί. Η Google ξεπετάχτηκε από κει που κανείς δεν το περίμενε και γιγαντώθηκε γιατί οι μεγάλοι (= Microsoft) δεν είχαν εκεί την προσοχή τους. Και τώρα τρέχουν καταϊδρωμένοι να καλύψουν την απόσταση που όλο και μεγαλώνει.
Λίγη ιστορία:
Με περίπου αυτή τη σειρά πρέπει να έχουν ανακοινωθεί μια σειρά από σημαντικές εξελίξεις στην αναζήτηση:
- Real time web search: Προέκυψε από το summize (που κατόπιν αγοράστηκε από το twitter κι ενσωματώθηκε ως search.twitter.com) και το search του friendfeed. Αφορά την δυνατότητα αναζήτησης θεμάτων που μόλις έχουν κάνει την εμφάνισή τους στο web. Πολλοί μιλήσαν για την νέα διάσταση στην αναζήτηση, την οποία δεν κατέχει ακόμα η Google και που συνεπώς κινδυνεύει απ’ αυτήν. Είναι αλήθεια πως ο παλαιότερος αλγόριθμος της Google βασιζόταν σε ιστορικά στοιχεία (αριθμός συνδέσμων προς ιστοσελίδα) για να δημιουργήσει κατάταξη και συνεπώς δεν έφερνε νεώτερα πράγματα γρήγορα και μπροστά. Αυτό βέβαια δεν ίσχυε για υπηρεσίες όπως Google News και Blogsearch. Πρόσφατα η βασική μηχανή αναζήτησης έχει προσαρμοστεί να φέρνει πάνω πάνω στ’ αποτελέσματα και ευρήματα από εγγραφές της ίδια μέρας. Η απόσταση που έχει να καλύψει η Google είναι μικρή και νομίζω ότι θα την καλύψει.
- Audio indexing: το να μπορεί μια μηχανή αναζήτησης να ανακαλύψει λέξεις μέσα σε αρχεία ήχου είναι αρκετά δύσκολο τεχνολογικά. Το περασμένο φθινόπωρο η Google λανσάρισε για τις αμερικάνικες εκλογές μια υπηρεσία που έκανε ακριβώς αυτό αλλά μόνο για πολιτικές ομιλίες στα μεγάλα media.
- Wolfram Alpha: Οι αναζητήσεις της Google δεν φέρνουν πάντα σαφή αποτελέσματα κι εξαρτώνται από λέξεις που μπορεί να έχουν διαφορετικό σημασιολογικό περιεχόμενο αναλόγως των συμφραζομένων. Για να αντλήσει βέβαιες και σίγουρες πληροφορίες που απαιτούν μια κάποια μαθηματική επεξεργασία, η WA εισάγει την έννοια της ‘υπολογιστικής αναζήτησης’. Το ερώτημα προς τη μηχανή είναι το πρώτο μέλος μιας ισότητας, και το αποτέλεσμα το δεύτερο. Παρά την μεγάλη φασαρία που έγινε γύρω από την WA δεν μπορώ να διακρίνω τα σημαντικά πλεονεκτήματα της που θα την έκαναν να κερδίσει μερίδιο από την Google. Στην καλύτερη περίπτωση θα μείνει μια niche μηχανή αναζήτησης.
- Bing: Η μηχανή αποφάσεων, όπως την θέλει η Microsoft. Πέραν από την κλασσική αναζήτηση, περιέχει ειδικές κατηγορίες (ταξίδια, αγορές κτλ) για τις οποίες παρέχει συγκριτικά αποτελέσματα (τιμών, χαρακτηριστικών κτλ) που βοηθούν τον χρήστη να κάνει αυτό που λέει ο χαρακτηρισμός της μηχανής: να πάρει μια απόφαση, συνήθως για αγορά. Επειδή τα αποτελέσματα είναι κονσέρβα, κι επειδή έχουν μεγάλη σημασία για τις αποφάσεις για αγορές, βλέπω με μεγάλη καχυποψία την συγκεκριμένη μηχανή, γιατί εύκολα μπορεί να γίνει ένα εργαλείο γκρίζου μάρκετιν. Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορώ να δω ποιά είναι η δυσκολία να ακολουθήσει κι αυτό το παράδειγμα η Google, αν υποτεθεί ότι είναι πετυχημένο.
- Facebook search: Το μεγάλο social network είχε ως τώρα μια εντυπωσιακή έλλειψη: καθώς ήταν κλειστό, δεν επέτρεπε στις μηχανές αναζήτησης να το συμπεριλάβουν στ.΄αποτελέσματά τους. Το ίδιο δε, δεν παρείχε κανενός είδους δυνατότητα αναζήτησης πέραν των προσώπων. Μέχρι χτες που ανακοίνωσε την έναρξη της πειραματικής χρήσης του νέου search. Το νέο search θα αναζητήσει μια θέση στον ήλιο του real time search αλλά θα γίνει κι εργαλείο για μέτρηση buzz.
- Τέλος, χρειάζεται μια γενική μνειά στις σημασιολογικές (semantic) μηχανές αναζήτησης που ανακοινώνονται και ξανακοινώνονται καιρό τώρα, χωρίς όμως να έχουμε δει κάτι εντυπωσιακό ακόμα, αφού το αποτέλεσμα εξαρτάται από την δόμηση του περιεχομένου περισσότερο, παρά από την ίδια τη μηχανή αναζήτησης.
Είναι προφανές ότι η αναζήτηση έχει αλλάξει. Έχει εμπλουτιστεί. Διαθέτει νέες παραμέτρους. Όμως ο μόνος τρόπος για να μπορέσει να κρατηθεί κανείς μπροστά από τη Google σ΄αυτό το χώρο είναι η αναζήτηση σε κλειδωμένο περιεχόμενο που συνεπάγεται πολλά δυσάρεστα. Είναι λάθος λοιπόν ν’ αναζητά κανείς την πρωτοπορία σ’ ένα χώρο που κάποιος άλλος διαθέτει προβάδισμα, τεράστιους πόρους και στρατό ταλέντων. Η επόμενη Google δεν θα γεννηθεί με κλονοποίηση.
Photo by Jeffrey Beall