Μια πρωτιά μας επιφύλασε η αναχώρηση του 2007 κι η είσοδος του 2008 : η Ελλάδα φιγουράρει πρώτη ανάμεσα σε 70 χώρες στο θέμα της προστασίας της ιδιωτικότητας. H πρωτιά αφορά την ετήσια μελέτη που εκδίδουν οι οργανισμοί Electronic Privacy Information Center (Αμερική) και Privacy International (Ην.Βασίλειο) από το 1997. Αντί να γελάσετε, απλά κλάψτε για τους υπόλοιπους 69. Και βέβαια το εθνικό μας φιλότιμο μας κάνει να τα διατυμπανίζουμε αυτά (κι αυτό το ποστ δεν ξεφεύγει απ’ αυτήν την κατηγορία) αλλά μια ματιά σε βάθος δείχνει μια εικόνα όχι τόσο ρόδινη.
Καταρχήν η γενική εικόνα είναι η ακόλουθη και μες τα μαύρα κόκκινα και κίτρινα, το πράσινο χρωματάκι της Ελλάδας μοιάζει συνώνυμο της ελπίδας.
Αλλά αν δούμε τον συνοπτικό πίνακα με τα αποτελέσματα, θα παρατηρήσουμε ότι η πρώτη Ελλάδα δεν εμφανίζει βαθμολογία (προφανώς απουσία δεδομένων) για τα 4 από τα 14 κριτήρια, ενώ η βαθμολογία της είναι 1 για το κριτήριο ‘Communication interception’.
Σε ποιά κριτήρια δεν διαθέτουμε δεδομένα; Ας τα δούμε αναλυτικά (οι ορισμοί είναι της μελέτης):
1. Data sharing
- Are there laws protecting against use of information for secondary purposes?
- Has the government initiated plans for sharing personal information between government agencies?
- Are companies required to hand information over to government?
2. Communication Data Retention
- Are there adequate laws protecting against abuse?
- When can police intercept? E.g. ‘Reasonable cause’, ‘probable cause’, etc.
- What type of investigations can involve interception? e.g. cases where there the crime is punishable by 4 years in prison, 2 years in prison, all crimes, proscribed crimes,
- Do security services have oversight?
- Who authorises? A judge? A minister? [‘judicial warrants’ does not mean the same in all countries, where sometimes judges have investigatory powers, though the survey does attempt to note this]
- Are telecommunications service providers required to create ‘intercept capability’?
3. Workplace monitoring
- Are there laws protecting against abuse?
- Are there legal cases and legal avenues?
- Are there guidelines?
4. Border and Transborder issues
- Border surveillance developments have resulted in some countries reaching for measures that are ill-considered and disproportionate
- Is a country implementing unnecessary biometrics at borders, e.g. fingerprints in passports?
- International co-operation in law enforcement and surveillance and sharing of data with other governments
Το δε κριτήριο στο οποίο πατώνουμε (προφανώς λόγω Vodafone) έχει ως εξής:
Communication interception
- Are there adequate laws protecting against abuse?
- When can police intercept? E.g. ‘Reasonable cause’, ‘probable cause’, etc.
- What type of investigations can involve interception? e.g. cases where there the crime is punishable by 4 years in prison, 2 years in prison, all crimes, proscribed crimes,
- Do security services have oversight?
- Who authorises? A judge? A minister? [‘judicial warrants’ does not mean the same in all countries, where sometimes judges have investigatory powers, though the survey does attempt to note this]
- Are telecommunications service providers required to create ‘intercept capability’?
Ακολουθεί η περίληψη για την Ελλάδα (για το πλήρες κείμενο κάντε κλικ στο Greece):
GREECE
- Article 9 of the constitution recognises the right to privacy in the home, and data protection (since amendment), Article 19 for communications privacy
- Comprehensive privacy law
- Data Privacy Authority is independent, led by high ranking official, and may impose administrative or penal sanctions that include imprisonment; a history of controversial but important rulings, covering ID, CCTV, DNA, and workplace surveillance
- CCTV was permitted for the Olympics on the condition that they be de-activated after the games; but this was continued for a further six months to monitor car traffic circulation, and was then extended to 2007, but also fined the police for a breach
- Infamous wiretapping case involving Vodafone and ministers’ communications, led to a 76m EUR fine for Vodafone
Ένας άλλος λόγος που η Ελλάδα φιγουράρει ψηλά είναι η ίδια η μεθοδολογία της έρευνας: Στην στάθμιση οι παράγοντες που αναφέρονται στο νομικό πλαίσιο βαρύνουν περισσότερο (: Constitutional protections, statutory protections, and privacy enforcement reflected real and actual protections. Together with democratic safeguards they have he capacity to create a weighting that could easily counter-balance any surveillance intransigences), αλλά ως γνωστόν, η Ελλάδα δεν πάσχει από έλλειψη νόμων αλλά από εφαρμογή τους.
Τελικά όμως υπάρχει η εξής παρηγόρια: η μελέτη είναι συγκριτική, κι αν έχει ελλείψεις στην περίπτωση της Ελλάδας, το πιθανότερο είναι να έχει ελλείψεις και για τις άλλες χώρες. Συνεπώς η ιεράρχηση έχει μια σχετική αξία. Μπορεί να μην είμαστε αντικειμενικά πρώτοι, αλλά τουλάχιστον δεν πατώνουμε ως συνήθως.
