Έγραψα χτες μερικές σκέψεις για το θέμα κι ο Νίκος τις διάβασε και έθεσε το αίτημα (ξανά, γιατί το είχε θέσει κι εδώ) για ένα Ελληνικό TechCrunch, δίνοντας μου ‘πάσα’ κι ευχή να το κάνω.
To TechCrunch, το μπλογκ του Μάικ Άρρινγκτον για όσους δεν το γνωρίζουν, είναι ένα από τα πιο ψηλά στην παγκόσμια λίστα μπλογκ, κι ασχολείται κυρίως με startups στο χώρο του web 2.0. (νούμερο τρία στο Technorati που μόλις έλεγξα).
Ας κάνουμε μερικές υποθέσεις εργασίας.
- Ας πούμε πως υπάρχουν κάποιες προσπάθειες στην Ελλάδα για τις οποίες αξίζει να γράψει κανείς.
- Ας πούμε πως υπάρχουν χρηματοδότες κι αγορά γι αυτές.
- Ας πούμε τέλος, ότι έχουμε αρκετή πληροφορία για να τις κρίνουμε.
Ποιο θα ήταν το πλαίσιο για να αξιολογήσει κανείς αυτές τις προσπάθειες; Και ποιο το προσδοκώμενο αποτέλεσμα από μια τέτοια αξιολόγηση;
Αναγκαστικά θα δώσω ‘δογματικά’ κάποιες απαντήσεις μιας και δεν υπάρχει χώρος για αιτιολόγηση στα πλαίσια ενός ποστ.
Η στρατηγική ενός εγχειρήματος που θα τύγχανε ευνοϊκής αξιολόγησης θα έπρεπε να περιλαμβάνει τα εξής στοιχεία.
α. Global και ταυτόχρονα niche
Η Ελλάδα σαν αγορά είναι πολύ μικρή για να στηρίξει νέα τεχνολογικά εγχειρήματα στα πρώτα τους βήματα. Είναι επίσης συντηρητική στο να τα υιοθετήσει και τέλος πολύ μικρή για να τα συντηρήσει οικονομικά.
Ταυτόχρονα, προσπάθειες για παραγωγή mainstream τεχνολογίας έχουν πολύ μικρή πιθανότητα επιτυχίας: δεν μπορούμε να φτιάξουμε νέο λειτουργικό για PC ή ένα βίντεο service που θα ανταγωνιστεί το youtube. Μόνο σε επιμέρους τομείς (niche markets) πρέπει να επιδιώκουμε να είμαστε επιτυχείς, αλλά σε παγκόσμια κλίμακα.
β. Συνέργειες, συνέργειες, συνέργειες
Με αφορμή κυρίως την ελληνική παραγωγή λογισμικού, έχω να πω ότι δεν μπορεί σύστημα ή εφαρμογή να έχει επιτυχία αν δεν είναι ανοιχτό. Κι αυτό όχι για ιδεολογικούς λόγους. Αλλά γιατί δεν είναι δυνατόν να βρεθούν οι πόροι μέσα στον ελληνικό χώρο και μόνο, που θα το μεγαλώσουν.
Δεν έχει νόημα να γράφεται κλειστός κώδικας, δεν έχει νόημα να δημιουργείται σύστημα χωρίς τουλάχιστον κάποιο δημόσιο API.
‘Εχει όμως νόημα οι επιχειρούντες να γνωρίζονται και να αλληλοβοηθούνται. Να εξαντλούν τις συμπληρωματικότητές τους.
γ. Να ενέχει καινοτομία
Το να αναπαράγουμε μια ιδέα που λειτούργησε ήδη αλλού, δεν θα μας πάει μακριά. Αν κάποιος το έχει κάνει, κι ακόμα χειρότερα, αν το έχει κάνει καλά, είναι ματαιοπονία να προσπαθούμε να το κάνουμε καλύτερα.
δ. Soft αντί hard
Έχουμε πιθανότητα επιτυχίας σε παραγωγή λογισμικού ή υπηρεσιών όχι σε παραγωγή αγαθών. Αυτό το παιχνίδι έχει χαθεί για την Ελλάδα και κοντεύει να χαθεί και για τη Δύση γενικώτερα.
Αυτά σκέφτομαι και τα θέτω σε δημόσια κριτική.
Θέλω όμως να κλείσω αυτό το ποστ μ’ ένα μικρό παράδειγμα του πως θα μπορούσε το ελληνικό web 2.0 να γίνει πιο δυναμικό:
Ο Γιώργος Μοσχοβίτης έχει φτιάξει ένα framework ανάπτυξης εφαρμογών web 2.0. Το λέει Nitro και είναι κάτι σαν το Ruby on Rails. Είναι open source αλλά η στρατιωτική του θητεία τον ανάγκασε να απομακρυνθεί για λίγο καιρό κι έτσι το project έχει μείνει πίσω. Για να πάρετε μια ιδέα τι μπορεί να κάνει, δείτε τα site του: το Joy.gr, το Joyerz.com, το phidz.com και το γνωστό social bookmarking Cull.gr.
O Γιάννης (δεν ξέρω επώνυμο) έχει φτιάξει το baza.gr (επίσης social bookmarking) που η πρωτοτυπία του είναι ότι λειτουργεί με openid. Το έχτισε μόνος του (με λίγη βοήθεια) δεν ξέρω με τι εργαλεία. Aισθάνεται μια ‘μοναξιά’ γιατί θέλει να κάνει πράγματα αλλά δεν βρίσκει πως και τι, όπως μου έχει εξομολογηθεί.
Ο Γιώργος του buzz, πήρε το pligg κι έχτισε ένα πετυχημένο social bookmarking site όπου η εστίαση είναι κυρίως σε πολιτικοκοινωνικά θέματα. Βασίστηκε σε λογισμικό που δεν έχει παραχθεί στην Ελλάδα όμως.
Βλέπετε κανένα κοινό παρονομαστή; Μα κι οι τρεις ασχολήθηκαν με το social bookmarking εφευρίσκοντας, τον τροχό τρεις φορές.
Πως θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι διαφορετικά;
Ο Γιώργος Μοσχοβίτης να επικεντρωνόταν στο Νίτρο και να το εξέλισσε. Το Νίτρο να διαδιδόταν όσο και το Ruby on Rails.
Ο Γιάννης να ‘παίρνε το Nitro και να ‘χτίζε ένα social bookmarking σύστημα ανοιχτού κώδικα, να επικεντρωνόταν εκεί και το εξέλισσε ώστα να γίνει κάτι σαν το pligg.
Kι ο Γιώργος του buzz να το υιοθετούσε και να ‘φτιάχνε ένα μεγάλης εμβάλειας ελ
ληνικό social bookmarking κάτι αντίστοιχο του ισπανικού Menéame.
Ξέρω ότι έχω κάνει χοντρές αυθαιρεσίες εδώ κι ίσως έχω πληγώσει και κάποιους εγωισμούς, αλλά σκοπός μου ήταν να δείξω πως μπορεί να δημιουργηθεί μια αλυσίδα αξίας μέσα από αυτά τα τρία γνωστά στους περισσότερους ελληνικά εγχειρήματα. Και να δείξω πως θα ταίριαζαν οι παραπάνω τέσσερεις προϋποθέσεις.
Θα δούμε άραγε κάτι ανάλογο;
Powered by ScribeFire.