Αρχείο ετικέτας τεχνολογία

Τεχνολογία και ποίηση

Εντυπωσιακό! Ο Tim O’Reilly κλείνει την ομιλία του στο συνέδριο για τις αναδυόμενες τεχνολογίες ETech, διαβάζοντας ποίηση του Rainer Maria Rilke. Και μάλιστα σε σχέση με τους hackers. Ετσι, για να μη σκεφτόμαστε με κλισέ ότι οι άνθρωποι της τεχνολογίας είναι στεγνοί και άμουσοι.

 

Το ποίημα στα Αγγλικά είναι το ακόλουθο.

The Man Watching

I can tell by the way the trees beat, after
so many dull days, on my worried windowpanes
that a storm is coming,
and I hear the far-off fields say things
I can’t bear without a friend,
I can’t love without a sister

The storm, the shifter of shapes, drives on
across the woods and across time,
and the world looks as if it had no age:
the landscape like a line in the psalm book,
is seriousness and weight and eternity.

What we choose to fight is so tiny!
What fights us is so great!
If only we would let ourselves be dominated
as things do by some immense storm,
we would become strong too, and not need names.

When we win it’s with small things,
and the triumph itself makes us small.
What is extraordinary and eternal
does not want to be bent by us.
I mean the Angel who appeared
to the wrestlers of the Old Testament:
when the wrestler’s sinews
grew long like metal strings,
he felt them under his fingers
like chords of deep music.

Whoever was beaten by this Angel
(who often simply declined the fight)
went away proud and strengthened
and great from that harsh hand,
that kneaded him as if to change his shape.
Winning does not tempt that man.
This is how he grows: by being defeated, decisively,
by constantly greater beings.

Γράφοντας για τεχνολογία στην Ελλάδα: ο τύπος

Σήμερα, εντελώς συμπτωματικά, διαπίστωσα ότι η πλειονότητα του ημερήσιου τύπου δεν διαθέτει σελίδες ειδήσεων αφιερωμένες στην τεχνολογία. Εννοώ θεματική ενότητα στις εφημερίδες, που να παρουσιάζει καθημερινά ειδήσεις από τα τεκταινόμενα στο χώρο της τεχνολογίας εν Ελλάδι και διεθνώς. Εξαίρεση αποτελεί το αυτοκίνητο, όπου κάθε εφημερίδα που σέβεται τον εαυτό της του έχει και μια στήλη ή ένθετο.
Υπάρχει βέβαια αρκετός ειδικός τύπος για τεχνολογία αλλά και εκτός Ελλάδος υπάρχει ειδικός τύπος, χωρίς να εμποδίζει τις εφημερίδες να αφιερώνουν κι αυτές λίγο (ή αρκετό) χώρο.

Η ιστορία ξεκίνησε όταν διαπίστωσα ότι η σχετική θεματική ενότητα του in.gr είχε να ενημερωθεί κοντά στο μήνα αφού σαν πρώτη είδηση φέρνει την επικείμενη δίκη του blogme.gr. Πιθανώς αυτό να οφείλεται στο ότι ο Νίκος Βασιλάκος που ενημέρωνε τη στήλη, μετακόμισε πρόσφατα στο δικό του blog.

Κοίταξα τις ηλεκτρονικές εκδόσεις των παρακάτω εφημερίδων για να δω ποιες αφιερώνουν χώρο στην τεχνολογία. Ιδού τα αποτελέσματα:

  • e-go/Εθνος: Διαθέτει εκτενή στήλη που ενημερώνει ο Σίμος Κοσμετάτος, γνωστός στη μπλογκόσφαιρα από το Blogger’s Fax.
  • Ναυτεμπορική: Δεν διαθέτει
  • Κέρδος: Δεν διαθέτει

Για να μην παρεξηγηθώ, το ‘δεν διαθέτει’ δεν σημαίνει ότι παραπάνω έντυπα δεν γράφουν τίποτα για τεχνολογία. Γράφουν, αλλά οι ειδήσεις εμφανίζονται μέσα σε άλλη ενότητα ή ενότητες (συνήθως στα επιχειρηματικά ή οικονομικά). Επίσης πιθανώς να διαθέτουν εβδομαδιαίες στήλες για κάποιο ή κάποια τεχνολογικά θέματα.

Για σύγκριση ας δούμε μια σειρά μεγάλες διεθνείς εφημερίδες:

  • New York Times (ΗΠΑ), εννοείται πως έχει. Είναι χαρακτηριστικό ότι κάνοντας αναζήτηση στο Google στη λέξη τεχνολογία, έρχεται πρώτη πρώτη η σελίδα των NYT!

Πιθανό να αντιτάξει κανείς ότι τα παραπάνω παραδείγματα δεν προσφέρονται για σύγκριση γιατί προέρχονται από μεγάλες χώρες και μεγάλα έντυπα. Σύμφωνοι. Αλλά το γεγονός καταδεικνύει ότι στις μεγάλες χώρες η τεχνολογία αντιμετωπίζεται ισότιμα με την πολιτική, οικονομία, πολιτισμό κι αθλητισμό γιατί είναι παγιωμένη η αντίληψη ότι αποτελεί ένα από τους σημαντικώτερους διαμορφωτές της σύγχρονης ζωής.

Πως εξηγείται η δική μας τεχνοπενία; Σίγουρα από το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι κυρίως καταναλωτής τεχνολογίας κι όχι παραγωγός. Σίγουρα επίσης από τα αναγνωστικά ενδιαφέροντα του κοινού. Αλλά και τέλος σίγουρα από το γεγονός ότι ο τύπος ‘φιλτράρει’ το τι θεωρεί σημαντικό και καθώς στα ελληνικά media οι ιθύνοντες είναι μιας κάποιας ηλικίας, πιθανώς τεχνοφοβικοί, η σημασία της προβολής της τεχνολογίας υποβαθμίζεται .

Εδώ μάλλον η μπλογκόσφαιρα έχει να παίξει ρόλο. Όχι στην αναμετάδοση ειδήσεων (οι σημαντικώτερες βρίσκουν το δρόμο τους προς τους αναγνώστες) αλλά στην κριτική και τον σχολιασμό τους.

Γράφοντας για τεχνολογία στην Ελλάδα: ένα πλαίσιο

Έγραψα χτες μερικές σκέψεις για το θέμα κι ο Νίκος τις διάβασε και έθεσε το αίτημα (ξανά, γιατί το είχε θέσει κι εδώ) για ένα Ελληνικό TechCrunch, δίνοντας μου ‘πάσα’ κι ευχή να το κάνω.

To TechCrunch, το μπλογκ του Μάικ Άρρινγκτον για όσους δεν το γνωρίζουν, είναι ένα από τα πιο ψηλά στην παγκόσμια λίστα μπλογκ, κι ασχολείται κυρίως με startups στο χώρο του web 2.0. (νούμερο τρία στο Technorati που μόλις έλεγξα).

Ας κάνουμε μερικές υποθέσεις εργασίας.

  • Ας πούμε πως υπάρχουν κάποιες προσπάθειες στην Ελλάδα για τις οποίες αξίζει να γράψει κανείς.
  • Ας πούμε πως υπάρχουν χρηματοδότες κι αγορά γι αυτές.
  • Ας πούμε τέλος, ότι έχουμε αρκετή πληροφορία για να τις κρίνουμε.

Ποιο θα ήταν το πλαίσιο για να αξιολογήσει κανείς αυτές τις προσπάθειες; Και ποιο το προσδοκώμενο αποτέλεσμα από μια τέτοια αξιολόγηση;

Αναγκαστικά θα δώσω ‘δογματικά’ κάποιες απαντήσεις μιας και δεν υπάρχει χώρος για αιτιολόγηση στα πλαίσια ενός ποστ.

Η στρατηγική ενός εγχειρήματος που θα τύγχανε ευνοϊκής αξιολόγησης θα έπρεπε να περιλαμβάνει τα εξής στοιχεία.

α. Global και ταυτόχρονα niche

Η Ελλάδα σαν αγορά είναι πολύ μικρή για να στηρίξει νέα τεχνολογικά εγχειρήματα στα πρώτα τους βήματα. Είναι επίσης συντηρητική στο να τα υιοθετήσει και τέλος πολύ μικρή για να τα συντηρήσει οικονομικά.
Ταυτόχρονα, προσπάθειες για παραγωγή mainstream τεχνολογίας έχουν πολύ μικρή πιθανότητα επιτυχίας: δεν μπορούμε να φτιάξουμε νέο λειτουργικό για PC ή ένα βίντεο service που θα ανταγωνιστεί το youtube. Μόνο σε επιμέρους τομείς (niche markets) πρέπει να επιδιώκουμε να είμαστε επιτυχείς, αλλά σε παγκόσμια κλίμακα.

β. Συνέργειες, συνέργειες, συνέργειες

Με αφορμή κυρίως την ελληνική παραγωγή λογισμικού, έχω να πω ότι δεν μπορεί σύστημα ή εφαρμογή να έχει επιτυχία αν δεν είναι ανοιχτό. Κι αυτό όχι για ιδεολογικούς λόγους. Αλλά γιατί δεν είναι δυνατόν να βρεθούν οι πόροι μέσα στον ελληνικό χώρο και μόνο, που θα το μεγαλώσουν.
Δεν έχει νόημα να γράφεται κλειστός κώδικας, δεν έχει νόημα να δημιουργείται σύστημα χωρίς τουλάχιστον κάποιο δημόσιο API.
‘Εχει όμως νόημα οι επιχειρούντες να γνωρίζονται και να αλληλοβοηθούνται. Να εξαντλούν τις συμπληρωματικότητές τους.

γ. Να ενέχει καινοτομία

Το να αναπαράγουμε μια ιδέα που λειτούργησε ήδη αλλού, δεν θα μας πάει μακριά. Αν κάποιος το έχει κάνει, κι ακόμα χειρότερα, αν το έχει κάνει καλά, είναι ματαιοπονία να προσπαθούμε να το κάνουμε καλύτερα.

δ. Soft αντί hard
Έχουμε πιθανότητα επιτυχίας σε παραγωγή λογισμικού ή υπηρεσιών όχι σε παραγωγή αγαθών. Αυτό το παιχνίδι έχει χαθεί για την Ελλάδα και κοντεύει να χαθεί και για τη Δύση γενικώτερα.

Αυτά σκέφτομαι και τα θέτω σε δημόσια κριτική.

Θέλω όμως να κλείσω αυτό το ποστ μ’ ένα μικρό παράδειγμα του πως θα μπορούσε το ελληνικό web 2.0 να γίνει πιο δυναμικό:

Ο Γιώργος Μοσχοβίτης έχει φτιάξει ένα framework ανάπτυξης εφαρμογών web 2.0. Το λέει Nitro και είναι κάτι σαν το Ruby on Rails. Είναι open source αλλά η στρατιωτική του θητεία τον ανάγκασε να απομακρυνθεί για λίγο καιρό κι έτσι το project έχει μείνει πίσω. Για να πάρετε μια ιδέα τι μπορεί να κάνει, δείτε τα site του: το Joy.gr, το Joyerz.com, το phidz.com και το  γνωστό social bookmarking Cull.gr.

O Γιάννης (δεν ξέρω επώνυμο) έχει φτιάξει το baza.gr (επίσης social bookmarking) που η πρωτοτυπία του είναι ότι λειτουργεί με openid. Το έχτισε μόνος του (με λίγη βοήθεια) δεν ξέρω με τι εργαλεία. Aισθάνεται μια ‘μοναξιά’ γιατί θέλει να κάνει πράγματα αλλά δεν βρίσκει πως και τι, όπως μου έχει εξομολογηθεί.

Ο Γιώργος του buzz, πήρε το pligg κι έχτισε ένα πετυχημένο social bookmarking site όπου η εστίαση είναι κυρίως σε πολιτικοκοινωνικά θέματα. Βασίστηκε σε λογισμικό που δεν έχει παραχθεί στην Ελλάδα όμως.

Βλέπετε κανένα κοινό παρονομαστή; Μα κι οι τρεις ασχολήθηκαν με το social bookmarking εφευρίσκοντας, τον τροχό τρεις φορές.

Πως θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι διαφορετικά;
Ο Γιώργος Μοσχοβίτης να επικεντρωνόταν στο Νίτρο και να το εξέλισσε. Το Νίτρο να διαδιδόταν όσο και το Ruby on Rails.
Ο Γιάννης να  ‘παίρνε το Nitro και να ‘χτίζε ένα social bookmarking σύστημα ανοιχτού κώδικα, να επικεντρωνόταν εκεί και το εξέλισσε ώστα να γίνει κάτι σαν το pligg.
Kι ο Γιώργος του buzz να το υιοθετούσε και να ‘φτιάχνε ένα μεγάλης εμβάλειας ελ
ληνικό social bookmarking κάτι αντίστοιχο του ισπανικού Menéame.

Ξέρω ότι έχω κάνει χοντρές αυθαιρεσίες εδώ κι ίσως έχω πληγώσει και κάποιους εγωισμούς, αλλά σκοπός μου ήταν να δείξω πως μπορεί να δημιουργηθεί μια αλυσίδα αξίας μέσα από αυτά τα τρία γνωστά στους περισσότερους ελληνικά εγχειρήματα. Και να δείξω πως θα ταίριαζαν οι παραπάνω τέσσερεις προϋποθέσεις.
Θα δούμε άραγε κάτι ανάλογο;

Powered by ScribeFire.

Γράφοντας για τεχνολογία στην Ελλάδα (άουτς!)

Η δημιουργία περιεχομένου είναι ένα ζήτημα που θυμάμαι να συζητιέται σαν πρόβλημα για το ελληνικό ίντερνετ πριν κι από τη φούσκα του 2000.
Τι εννοούμε περιεχόμενο; Είδηση, ανάλυση, μουσική, φωτογραφία, βίντεο, κάτι απ’ όλα τα ‘καλά’ που σε ποσότητες μετρούμενες σε εκατομύρια βρίσκει κανείς στα μεγάλα διεθνή (κυρίως αμερικάνικα) site.
Η ‘φτώχεια’ σε περιεχόμενο δεν είναι πρόβλημα του ελληνικού ίντερνετ μόνο, αλλά κι όλων των μικρών χωρών.

Η μπλογκόσφαιρα μέσα σε ένα χρόνο έχει συμβάλει εντυπωσιακά στην παραγωγή νέου περιεχομένου. Ποιας ποιότητας; Δεν έχει σημασία για τις ποσοτικές συγκρίσεις. Ο αριθμός των σελίδων που ανεβαίνει στον αέρα κάθε μήνα από τη μπλογκόσφαιρα είναι εντυπωσιακός: περίπου 70.000 ποστ τις τελευταίες τριάντα μέρες! Κι αυξάνει…

Σχεδόν από το ξεκίνημα της περιπέτειάς μου στο blogging παρατηρούσα με έκπληξη να έρχονται στο μπλογκ μου επισκέπτες από μηχανές αναζήτησης που ψάχναν για τα πιο περίεργα αλλά και των πιο κοινότοπα πραγμάτα.

Πως συνέβαινε αυτό σε μια άσημη νεόκοπη ιστοσελίδα;

Γρήγορα ανακάλυψα ότι δεν ήμουν ο μόνος. Στους περισσότερους συνέβαινε. Γιατί;

Πολλοί λόγοι. Ο κυριώτερος είναι ότι τα site των εφημερίδων και των άλλων μέσων, που κανονικά θα έπρεπε να παίρνουν τη μερίδα του λέοντος σε αναζητησεις, είναι πάρα πολύ κακά και non SEO friendly (Ροδιά, για να προλάβω την ερώτηση: SEO = Search Engine Optimization, δηλαδή βελτιστοποίηση μιας ιστοσελίδας για να ανέβει ψηλά στην κατάταξη σε μια μηχανή αναζήτησης). Ένα άλλος λόγος είναι ότι δεν τα ‘λινκάρουν’ πολλοί κι άρα έχουν χαμηλό σχετικά page rank. (Αυτό έχει αλλάξει με την έλευση της μπλογκόσφαιρας η οποία συχνά πυκνά λινκάρει τα παραδοσιακά μέσα). Αντίθετα, τα μπλογκ έχουν από κούνια τα απαραίτητα SEO χαρακτηριστικά. Κι η τάση των blogger να βάζουν φίλους και μη στο blogroll τους δημιουργεί τα απαραίτητα για ευνοϊκή αξιολόγηση από Google π.χ.

Υπάρχει ένας τομέας όμως περιεχομένου, που κι η μπλογκόσφαιρα υστερεί σημαντικά: ότι έχει σχέση με τεχνολογία. Κι εδώ μη σπεύσετε να διαμαρτυρηθείτε, γιατί έχω αλλάξει τα κριτήρια. Εννοώ όχι υστερεί ποσοτικά αλλά υστερεί σε πρωτοτυπία και … προέλευση.

Και τα παραδοσιακά ελληνικά μέσα, και η μπλογκόσφαιρα, κατα κύριο λόγο παπαγαλίζουν ειδήσεις από τα μεγάλα μέσα του εξωτερικού. Γιατί βασικά εκεί γεννιέται η νέα τεχνολογία κι εκεί εμφανίζονται πρώτες οι ειδήσεις.

‘Stories‘ για ελληνικά θέματα τεχνολογίας υπάρχουν λίγα αφού βασικά οι εταιρείες πληροφορικής κι επικοινωνιών έχουν σχεδόν πάντα ένα ρόλο μεταπράτη ή εργολάβου. Δεν υπάρχει αναγκαστικά κριτική σ’ αυτό, απλώς διαπίστωση είναι.

Περιεχόμενο όμως σε αυτό το περιβάλλον θα γεννηθεί ελάχιστο. Κι αυτό είναι κι ένας φαύλος κύκλος. Όσο δεν κυκλοφορούν τεχνολογικοί ‘μύθοι‘, success stories, παραδείγματα παιδιών θαυμάτων κτλ, τόσο λιγώτεροι εμπνέονται και πιστεύουν ότι κάτι μπορούν να καταφέρουν κάτι.

Αν θέλουμε να πάμε ένα βήμα μπροστά, πρέπει να βγούμε από το φαύλο κύκλο. Προσωπικά έχω προσπαθήσει με τις μικρές μου δυνάμεις, να βρω θέματα που άπτονται της τεχνολογίας γύρω από το blogging και το web 2.0 αλλά και με απειρία τα έχω καλύψει και λίγα είναι.

Γι αυτό, ξεκινάω μια προσπάθεια να ανιχνεύω άξιο λόγου περιεχόμενο για θέματα τεχνολογίας, που να έχει ελληνική πηγή και στόχο, και να το προβάλω. Προσοχή, δεν εννοώ, να γράφουμε για το τάδε γκάτζετ που έβγαλε η τάδε ή η δείνα εταιρεία. Αλλά για αμιγώς ελληνικές προσπάθειες , σκέψεις και προτάσεις.

Σαν παράδειγμα αυτού που λέω σας παραπέμπω σ’ ένα πραγματικά έξυπνο ποστ που διάβασα στο μπλογκ του Μπούλη (ναι, έχει μπλογκ εδώ και λίγες μέρες) και που νομίζω ότι αξίζει τον χαρακτηρισμό πρωτότυπο ελληνικό περιεχόμενο.